Гулевичи из Косцянек и Меленцина.

(с историей и фото)

Hulewicze z Koscianek i Mielecina.

1907 Hulewicze Mielecin

W 1988r. w Krakowie ukazała się książka Agnieszki Hulewicz - Feill pt. "Rodem z Kościanek" opisująca pobyt rodziny Hulewiczów w Mielęcinie w latach 1897-1910.

W publikacji tej autorka wspomina w rozdziale pt. "Mielęcin", że "pasją babki Heleny w tym okresie było fotografowanie" i dalej "Dzięki temu zamiłowaniu Leonostwa mamy obecnie rozmaitość rodzinnych fotografii i widoki Kościanek i Mielęcina". Wynika z tego, że jeszcze w 1988 r. zdjęcia te były w posiadaniu autorki lub jej krewnych. Niestety małżonek pani Agnieszki (starszy człowiek) nie miał już o tym pojęcia.

W Warszawie mieszka również pani Urszula Hulewiczówna, która jest córką Zygmunta Hulewicza h. Nowina z Młodziejewic. Majątek ten leżał w przedwojennym powiecie wrzesińskim obok Kościanek, będących w posiadaniu Hulewiczów, którzy zakupili Mielęcin. Pani Urszula Hulewiczówna jest z tą gałęzią spokrewniona poprzez wspólnego przodka. Hulewiczowie przyszli do Wielkopolski w XVIII w. z Ukrainy, a jeden z jej przedstawicieli w wyniku małżeństwa osiadł w Paruszewie w pobliżu Kościanek i Młodziejewic, których dobra weszły później w skład całego klucza rodziny.

Pod koniec dziewiętnastego wieku Leon Hulewicz - właściciel Kościanek, postanowił ratować polskie majątki przed kolonizacją niemiecką, a takowym był właśnie Mielęcin - do kupna którego namówił go Tadeusz Chrzanowski h. Nowina. Siostra Leona Hulewicza - Teodora była żoną Michała Chrzanowskiego z Gorzykowa - kuzyna Tadeusza, dlatego też Leon miał do Chrzanowskiego w kwestii tej inwestycji pełne zaufanie. Dobra te były już wtedy zaniedbane. a centralny ich obiekt opuszczony (nie wiemy kto był właścicielem majątku w latach 1852-1897).

Pomimo tego Leon zdecydował się na ich zakup i restaurację dworu Masłowskich. Kościanki wydzierżawił Tadeuszowi, który powoli budował dla siebie pałac w Unii w powiecie wrzesińskim. Niestety Tadeusz Chrzanowski zbytnio o wydzierżawiony majątek nie dbał - dlatego Leon musiał zrezygnować z Mielęcina, aby ratować swoją siedzibę rodową. Hulewiczowie siedzieli w dworze po Masłowskich w latach 90 tych XIX wieku. Mieszkali w nim Leon Hulewicz z żoną Heleną z Kaczkowskich, jego stary ojciec Stanisław, Jerzy, Wacław, Bohdan, Witold, Stanisława i Antonina. Sprzedali go w roku 1910 r. i choć spuściznę po sprzedaży Leon przeznaczył dla syna Wacława, a Kościanki dla najstarszego Jerzego to tylko Jerzy otrzymał, to, co zapisał im ojciec. Oto co pisał na temat Mielęcina Wacław Hulewicz w swoim pamiętniku (maszynopis, brak tytułu). "Majątek posiadał lekką glebę i lasy ze słabym drzewostanem, które graniczyły z wspaniałymi lasami X.

Birona von Kurland z Sycowa. Stary masywny dwór, budowany w XVIII wieku przez Masłowskich, został po drugiej wojnie światowej uznany zabytkiem. Ongiś rozległy majątek skurczył się na skutek dzielenia przez właściciela na jego liczne potomstwo. W ten sposób powstały na peryferiach majątku folwarki nazwane według imion wyposażonych dzieci, jak Emilianów, Faustianka, Weronikopole i jeszcze inne - pola". Wacław nie pisze, komu jego ojciec sprzedał dalej posiadłość ale z innych źródeł wiemy, że następnym posesorem dóbr Mielęcin był Franciszek Życki. Pan Stanisław Hulewicz, ojciec Leona zmarł w Mielęcinie w 1903 r. Jego zwłoki przewieziono do Kościanek, by złożyć następnie w grobowcu w Graboszewie - kilometr od Kościanek.

Hulewiczowie h. Nowina z Kościanek i Młodziejewic pisali się: "na Drozdniach, Hończym i Brodach".

Mielęcin

Mielęcin

Mielęcin

Rodzina Hulewiczów - salon dworu w Mielęcinie

Stanislaw Hulewicz

Прислал Герман Гулевич.